Është një moment i vështirë për të gjithë, por sidomos për familjet. Prandaj vendosa t’u ofroj të gjithë punonjësve të mi një ndihmë konkrete.
Pasuria më e madhe që kemi janë njerëzit që punojnë me ne, ndërkohë që shpenzimet për konsumatorët janë rritur në mënyrë marramendëse. Ka produkte që kushtojnë 5 apo edhe 7 herë më shumë se më parë, por paga e punëtorit ka mbetur e njëjtë.
Ne sipërmarrësit duhet të rrisim pagat, përndryshe herët a vonë mund të ndodhin trazira shoqërore.
Ia dorëzova vetë secilit prej tyre pagën me bonus. Shumë prej tyre erdhën të më flisnin për problemet e tyre dhe të më falënderonin.
Të shohësh fytyrat e punonjësve të tu, që i njeh një nga një, të shohësh se janë më të qetë e më të gëzuar, të mbush me gëzim.
Na kushton shumë më tepër të prodhojmë për shkak të çmimeve të energjisë dhe të lëndëve të para, por nëse je sipërmarrës duhet të dish të rrezikosh.
Dhe investimi më i mirë është tek punonjësit e tu: të punosh me një njeri që ndihet i lumtur kur shkon në punë, dhe që të kujton me respekt.
Këtë duhet ta bëjnë të gjithë. Punonjësit duhen paguar, por edhe shpërblyer – janë dy gjëra të ndryshme.
Ky është Alberto Bertone, 56 vjeç, president dhe administrator i kompanisë “Fonti di Vinadio” në Cuneo.
Ai u ka dhuruar punonjësve të tij 400 mijë euro. E bëri për t’u thënë “faleminderit”, sepse pa ta nuk do të shkonte askund.
Kjo dëshmi e Alberto Bertones është një shembull i fuqishëm i lidershipit të ndërgjegjshëm dhe njerëzor.
Në një kohë kur kostoja e jetesës po shpërthen dhe familjet mezi ia dalin mbanë, ai nuk mjaftohet vetëm me punën e një sipërmarrësi: zgjedh t’i vërë njerëzit në qendër, duke pranuar se pasuria e vërtetë e një kompanie janë punonjësit e saj. Dhënia e një bonusi prej 400 mijë eurosh nuk është vetëm një gjest ekonomik, por një shenjë mirënjohjeje, respekti dhe kujdesi.
Bertone tregon se të investosh tek njerëzit do të thotë të ndërtosh besim, motivim dhe mirëqenie: të punosh me dikë që ndihet i vlerësuar, bën diferencën jo vetëm për produktivitetin, por edhe për cilësinë e jetës së të gjithëve.
Është një shembull për t’u ndjekur: vlera e një sipërmarrësi matet edhe nga aftësia për t’u kujdesur për ekipin e vet, për të dëgjuar vështirësitë e tyre dhe për t’iu përgjigjur me bujari.
Në një botë ku shpesh punonjësit merren si të mirëqenë, kjo histori na kujton se të njohësh dhe të shpërblesh punën e të tjerëve është një nga gjërat më të rëndësishme dhe fisnike që mund të bëhen./Na Ishet Dikur/
