Shkrimtar sensibël, i famshëm me librin poetik “Profeti”, Kahlil Gibran ka lindur 6 janar 1883 në Bisharri (Liban), nga një familje e klasës së mesme maronite. Prindërit ishin të krishterë maronitë, katolikë në Palestinë veriore. Ai u rrit me dy motrat, Mariana dhe Sultana, dhe gjysmë-vëllain e tij Butros, lindur nga martesa e parë e nënës vejushe.
Familje e bashkuar dhe e karakterizuar nga respekti reciprok, Gibranët u detyruan të emigronin për arsye ekonomike në Shtetet e Bashkuara. Ata zbarkuan në tokën amerikane në vitin 1895. Dymbëdhjetë vjeç Kahlil filloi ndjekin shkollat lokale dhe është për këtë arsye që emri i tij u shkurtua në Kahlil Gibran, formulë që më vonë përdoret edhe në shkrimet e tij në anglisht.
Më vonë, i rritur, ai jetoi në Boston, në lagjen e banuar nga emigrantë italianë, irlandezë dhe sirianë.
U kthye në vitin 1899 për tre vjet në Bejrut për të studiuar gjuhën arabe dhe letërsinë. Qëndroi në Liban dhe Siri, por në vitin 1902, i etur për tokën që kishte kaluar pjesën më të madhe të jetës së tij, ai u kthye në Boston.
Në vitin 1908 ai ishte në Paris për të studiuar në Akademinë e Arteve të Bukura dhe iu afrua filozofisë së Nietzsche dhe Rousseau. Në vitin 1920 ai ishte ndër themeluesit e Ligës Arabe në Nju Jork, e cila duhej ta ripërtërinte traditën arabe me kontributin e kulturës perëndimore.
Suksesi i Gibran në Perëndim, në fakt, vjn kryesisht për shkak të sinkretizmit fetar simpatik që përshkon “Profeti” (shkruar në vitin 1923): mbi të gjitha mbizotëron ideja e një koncepti të përgjithshëm të hyjnisë, ku ka imazhe dhe ku gërshetohen dhe simbolet e çdo feje dhe filozofisë (katolicizmi, hinduizmi, Islami, misticizmi sufi së bashku me idealistët evropiane, romantikët, Nietzsche dhe mistikët arabë).
Për Kahlil Gibran, ekzistenca është koha e dhënë për të mbushur hendekun ekzistuese midis nesh dhe Perëndisë; kur te individi e mira dhe e keqja, e përkryera dhe e papërkryera, ndjenjat e vogla dhe pasionet e mëdha të jenë në gjendje të jetojnë së bashku, ja që në rastësinë e të kundërtave do të shfaqë urtësia, përsosmëria dhe lumturia.
Mistika e Gibranit sfidon klasifikimin, poeti flet për imazhet duke përdorur një botë simbolike me një mijë kuptime, të cilat me universalitetin e tyre kërkojnë hindunë dhe të krishterin, ateistin dhe besimtarin.
Suksesi i tij rrjedh pikërisht nga pozicioni i tij ndërmjet Lindjes dhe Perëndimit, midis Bejrutit, Parisit dhe Nju Jorkut.
Si një artist Gibran ishte një karakter shumë eklektik, në kundërshtim me reputacionin e tij, kryesisht e lidhur me “Profeti”.
Përveç se shkrimtar në fakt Gibran ishte gjithashtu një piktor dhe organizator i kulturës, në kontrast me këtë ai ishte i druajtur dhe i mbyllur. Pjesa më e madhe e iniciativave të tij janë për shkak të ndihmës së lavdërueshme të mikut të tij Mary Haskell, i cili e ka financuar disa herë.
Ndër veprat e tij të tjera ne theksojmë “Keqbërësi”, një roman i shkurtër i shkruar në vitin 1908 për revistën “Emigranti”, në të cilën tensioni i angazhimi politik dhe qytetar ende mbizotërojnë në dimensionin fetar.
Ndër prodhimet e tjera të tij është teksti autobiografik (ku shpreh pikëllimin për vdekjen e gruas së dashur Selma), “Krahët e thyer” (1912), të shkruara në gjuhën angleze dhe “Fjalë të urta shpirtërore”, një tekst tipik i prodhimit të tij, midis aforizmit dhe mistikës, që synon një pajtim ndërmjet Perëndimit dhe Lindjes.
Ai vdiq në Nju Jork më 10 prill 1931, i goditur nga ciroza e mëlçisë dhe tuberkulozi; trupi i tij u soll, sipas vullnetit të tij, në Liban.
Dy vjet më vonë u botua një vepër që ai kishte lënë papërfunduar: “Kopshti i Profetit”./VOAL
